Zapis May- dom sekretów

Normalnie zwariuję w tym sierocińcu. Najpierw strzeliła mi szklanka w ręce, a potem Andre potwierdza obecność pułapek. Co jest grane? Coraz bardziej mam złe przeczucia i jeszcze te słowa Carol. Ktoś zabił specjalnie Marco? Nie wierzę w to, ale może mieć rację. Musimy też zająć się pułapkami i rozbroić je, by nie przeszkodziły nam w ucieczce. Najpierw trzeba je znaleźć. Andre się tym zajmie.  Jednak widzę, że coś się z nim złego dzieje. Prawie mu głowa pękła przez ból. A skoro już wspominam o bólu, moja ręka powoli się regeneruje. Całe szczęście, że szkło nie wbiło się do dłoni. Miałam więcej szczęścia niż rozumu. Teraz traktuję poważnie zasadę, dotyczącą bezpieczeństwa w nocy.
Kiedy wyszłam z biblioteki, poszłam do łazienki, by zmienić bandaże. Nikogo tam nie było, tylko ja .
Ostrożnie odwinęłam zużyty bandaż, psiknęłam aerozolem na ranę. Cholernie szczypało, ale sama mam za swoje po myszkowaniu w kuchni. Jednak to mnie nie zniechęciło do dalszych poszukiwań. Cała Colia chciała znać tajemnicę "Lagoony" i pani Maner. Wiedzieliśmy, że ona coś przed nami ukrywała. Tylko co? Czy naprawdę zabiła rodziców Carol? Albo skrzywdziła Marco? Sama nie potrafię myśleć. Nie mam żadnych dowodów na jej winę i dopóki ich nie znajdę, nie będę jej bezpodstawnie oskarżać o cokolwiek. Po zmianie opatrunków, wyrzuciłam stare bandaże do kosza i wyszłam z łazienki, kierując się do swojego pokoju. Tam była Maner. Co ona tu robiła? To mój pokój. Czego tu szuka, albo kogo? Ostrożnie otworzyłam drzwi i weszłam. Trochę bałam się, że znajdzie coś, co ukrywam. Gdy stanęłam naprzeciw niej, żądałam wyjaśnień.

-Co pani tu robi?!- krzyknęłam ze złością

-Szukam Carol. Nie widziałaś jej?- spytała, podchodząc do mnie bliżej

-Nie. A czemu pani tu jej szuka?- spytałam ją, a ona po prostu opuściła pokój

Tchórzostwo, tak? Coś mi to nie pasowało. W pośpiechu sprawdzałam, czy nie zginęło nic z pokoju. Przejrzałam półki, szafki, a nawet w moich skrytkach. Nic nie zginęło. Odetchnęłam z ulgą. Bałam się, że odkryje moja tajemnicę. Gdyby znalazła to, co chowam, od razu, by mi to zabrała. I mogłaby wykorzystać przeciwko mnie . W sumie to Carol też to ukrywa, a jedynie Andre tego nie ma i Lucia.
Chociaż też powinni to mieć dla bezpieczeństwa, ale Lucia nie powinna. Jest na to zdecydowanie za mała. Kiedy złość ze mnie wyparowała, chciałam spotkać się z Carol i ją ostrzec. Poszłam do jej pokoju i znowu zastałam Maner. Znowu szukała, ale już nie mogła nic kręcić. Szukała w każdym pokoju. Czego? Zginęło jej coś? Lub wie, co chowamy? Widząc znowu jej zmarszczoną twarz, wycofałam się. Musiałam ją znaleźć. Gdzie ona mogła być? Sprawdziłam w bibliotece, łazience, kuchni, a nigdzie jej nie było. Zmartwiłam się i odchodziłam od zmysłów. Nawet miałam mroczne myśli. Bałam się, że Maner coś jej zrobiła. Po przeczesaniu każdego zakątka budynku, odnalazłam drzwi do jakiegoś pomieszczenia z napisem: Nie wchodzić! Co to jest? To Maner coś ukrywa. I to na pewno za tymi drzwiami. Niestety drzwi były zamknięte. Odeszłam stamtąd i poszłam dalej szukać Carol. Dopiero, jak usłyszałam jej głos w pokoju Lucii, uspokoiłam się. Wbiegłam do środka i mocno nią przytuliłam.

-Tak się cieszę, że nic ci nie jest. Martwiłam się o ciebie. Szukałam cię wszędzie. Czemu nie poszłaś do pokoju? Bo ona tam jest?

-Kto? Maner jest u mnie?- zdenerwowała się

-Schowałaś to dobrze?- zapytałam

-Ale co?- wtrąciła się Lucia

Szeptem odpowiedziała mi, że jest dobrze ukryte i nie ma szans, by ktoś oprócz niej to znalazł. Całe szczęście.

-Muszę ci coś powiedzieć. To bardzo ważne.- chwyciłam ja za rękę, kierując się do swojego pokoju

Nie chciałam, by Lucia była bardziej przerażona sytuacją w sierocińcu. Trochę niewiedzy jej nie zaszkodzi. Carol była ciekawa, co miałam jej powiedzieć.

-To jaka sprawa?- spytała i usiadła na łóżku, gdzie też usiadłam

-Maner coś ukrywa. Znalazłam drzwi z zakazem wejścia. Jestem pewna, ze tam znajdziemy odpowiedź na temat tych zabójstw i całej sytuacji w "Lagoonie"- opowiedziałam jej o odkryciu

-Przekonamy się , jak tam zajrzymy. Kiedy chcesz tam zjeść?- spytała, gotowa na przeszpiegi

-Tylko my i bez Andre i tej małej.- powiedziałam z powagą, patrząc na nią

-Zgoda. Najpierw trzeba te drzwi jakoś otworzyć. Trzeba zdobyć klucze. Nim Maner pójdzie spać, trzeba to załatwić. Zejdziemy wieczorem- zaplanowała Carol

-A co z pułapkami?- wspomniałam jej o zagrożeniu

-Damy radę- odpowiedziała pewna siebie

Po tej rozmowie wróciła do siebie, a ja zostałam w pokoju. Czekałam na porę obiadową. Leżąc na łóżku zastanawiałam się, co znajdziemy za tymi drzwiami. Tak mnie korci, by tam zejść. Zdobędziemy klucze i pójdziemy tam.

Jeśli zauważyliście chaos, to przepraszam. Pisałam to w pośpiechu. Podzielcie się swoimi spostrzeżeniami. jak sądzicie, co kryje się za tajemniczymi drzwiami? Co ukrywa Carol i May? Więcej w następnej notce.