Myśli Lucii- wszędzie ból

Andre już nie ma z nami. Dobrze, że zniknął z Colii. To był sprawiedliwy wyrok. Bardzo mnie ucieszyła decyzja naszej Carol. Jednak byłam ciekawa, co on jej powiedział. Poszłam ją o to zapytać. Na pewno mi odpowie. Przecież nie zwierzał się z tajemnic w czasie rozprawy.

- Dobrze zrobiłaś, Carol. Dobrze, ze nie ma zdrajcy w Colii. A co ci mówił przed wyrokiem?  Chciał cię do czegoś przekonać?- zaczęłam rozmowę

-To nieważne. To były puste słowa. Sprawa skończona. Andre już nie ma- odparła, zbierając zeszyt z mównicy

Od razu szybkim krokiem wyszła z biblioteki. Widziałam, że nie miała ochoty rozmawiać. Nadal nie wiedziałam, jakie" puste słowa"  powiedział do niej.  Usiadłam na krześle zrezygnowana. Obok mnie usiadła May.

-Nie przejmuj się. Przejdzie jej.- uśmiechnęła się do mnie

-Czy bez niego damy radę uciec?- spytałam zaniepokojona całą tą sytuacją

-Damy radę bez problemu. Po prostu dłużej nam to zajmie, ale będzie dobrze- poklepała po ramieniu

-Może masz rację. Za bardzo się przejmuję, ale naprawdę chcę już stąd uciec- uniosłam nieco głos, ale w porę mnie uciszyła, by Maner nas nie usłyszała

-Tak, jak wszyscy, choć Andre to niech tu gnije, jak najdłużej. Niech się słucha tej baby i niech robi, co chce. Dla nas już przestał istnieć. Skrzywdził Carol, bo zabił Marco.- wyjaśniła May

Faktycznie. Andre ją bardzo skrzywdził. Słyszałam, co powiedziała. Marco był związany z Colią, bo Carol była jego dziewczyną. To dlatego dała surowy wyrok. A zresztą dwulicowego oszusta nie potrzebujemy.

-Rozumiem. Współczuję jej. Biedna- było mi jej żal

-Nie martw się. Poradzi sobie. Jest silna.

-Tak, jak ty?- zaśmiałam się przez chwilkę

-Zdecydowanie bardziej. Wpieprzyć facetowi w ryja to każdy potrafi-  również się uśmiała

Poprawił nam się humor. Byłyśmy rozbawione, ale to nie trwało długo. Zauważyłyśmy, jak Andre wychodził z gabinetu Maner.

-A to zdrajca, a się wypierał.

May chciała już mu wymierzyć sprawiedliwość. W porę ją szarpnęłam za bluzkę.

-Nie rób nic głupiego

-Lucia, to nie będzie mój pierwszy raz- nadal była zadowolona

Czy ją to bawi, jak myśli, by mu przywalić? Chyba tak, bo nie przestała szczerzyć swojego uśmiechu. Już gestem rak pokazała, na co miała ochotę. Trochę mi szkoda Andre. Andre? Szkoda? Nie no żartuję. Nie będę kłamać w swoim dzienniczku. Bardzo mnie cieszyło, że bardziej oberwie za swoją zdradę. Jednak w pewnej chwili się wycofała. Coś ją zszokowało, bo stała przyparta do ściany.

-Co jest?

-Widzisz, co trzyma w rękach?- pokazała mi palcem

-Nie wierzę. Czyli jednak jest z nią.

-Wykonuje za nią robotę. A to drań jeden.

May znowu chciała ruszyć do przodu, ale on wszedł do pokoju. Wszyscy byli w pokojach, ale nie każdy spał. Słyszałam czyjeś jęki zza ścian. Po głosie poznałam Carol. Pewnie miała koszmar. W tym sierocińcu każdy ma koszmary.

Dodałam szybciej notatkę, ale to nie znaczy, że jest dłuższa. Sami oceńcie, jak wyszło. A z tego, co widzę to mało już tu osób zagląda. Albo z braku czasu, albo blog im się znudził. No nic. Cieszę się z tych, którzy wytrwali i wytrwają do końca. Macie pytanie do notki? Co wam się spodobało, a co nieszczególnie? Liczę na szczere opinie w komentarzach ;)